Sakra biskupia w Tarnowie
Biskupi z kraju i zagranicy, przedstawiciele prawosławia i Kościoła greckokatolickiego, a także kapłani, siostry zakonne, przedstawiciele krajów misyjnych, świata nauki, parlamentarzyści, samorządowcy i wierni diecezji tarnowskiej wzięłi udział w święceniach biskupich dwóch biskupów pomocniczych ks. Jana Piotrowskiego i ks. Stanisława Salaterskiego.
Święcenia biskupie odbyły się w czasie Mszy Świętej. Przewodniczył jej i wygłosi homilię metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Głównym szafarzem święceń był biskup tarnowski Andrzej Jeż. Współkonsekratorami byli Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Celestino Migliore oraz biskup senior Władysław Bobowski.
Obrzędy święceń rozpoczynają się po Ewangelii, kiedy po śpiewie hymnu do Ducha Świętego prezbiterzy asystujący nominatom poproszą głównego konsekratora o udzielenie święceń biskupich. Na potwierdzenie prośby został przeczytany dokument potwierdzający nominację, na co cała zgromadzona wspólnota odpowiedziała słowami: „Bogu niech będą dzięki”. Ciąg dalszy obrzędów święceń ma miejsce po homilii. Następuje wtedy przyrzeczenie elektów, w którym zobowiązują się do dochowania wiary i wypełnienia powierzonego im urzędu posługiwania.
W dalszej kolejności śpiew Litanii do Wszystkich Świętych poprzedził istotną część obrzędów święceń, mianowicie nałożenie rąk i modlitwę święceń.
- Nałożenie rąk jest znakiem daru Ducha Świętego, który uwidacznia fakt, że posługa wywodzi się z objawienia Chrystusa i przypomina Kościołowi źródło misji. Po uroczystej modlitwie święceń, do której w najważniejszym miejscu dołączają wszyscy biskupi, ma miejsce namaszczenie głowy oraz przekazanie księgi Ewangelii i insygniów – mówi ks. Stanisław Garnczarski, ceremoniarz bazyliki katedralnej w Tarnowie.
Namaszczenie głowy oznacza udział biskupa w kapłaństwie Chrystusa, nałożenie pierścienia to znak zaślubin z Kościołem, nałożenie mitry przypomina o obowiązku dążenia do świętości, wręczenie pastorału jest znakiem przekazania urzędu pasterskiego. Obrzęd święceń biskupich kończy się przekazaniem pocałunku pokoju.
Nowo święceni biskupi leżą krzyżem w czasie śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych. Ta część rytu święceń posiada głębokie, symboliczne znaczenie. Wyraża postawę pokory i całkowitego oddania się Bogu w myśl słów św. Pawła: „Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus" (Ga 2,20).
Biskup nominat Jan Piotrowski na hasło swojej posługi wybrał słowa „In Caritate Evangelium praedicare” – „W miłości głosić Ewangelię”, a biskup nominat Stanisław Salaterski hasło „Gaudium fidei praedicare” – „Głosić radość wiary”.
