W Tarnowie prawie jak w domu ROZMOWA

Z Natalią Nykiel, rozmawiają Kamila Sacha i Weronika Witos

KS: Podczas koncertu wspomniałaś, że twoi rodzice przez jakiś czas mieszkali w Tarnowie. Trójka twojego rodzeństwa urodziła się tutaj. Jak Ci się zatem występowało przed tarnowską publicznością?

Było naprawdę fajnie! Rzadko mam okazję przyjeżdżać do Tarnowa. Z Mazur jest dosyć daleko. Mając tę świadomość, że w tym mieście mieszkali moi rodzice, czułam się tak, jakbym grała trochę u siebie. Mam bardzo pozytywne odczucia.

KS: Czy to oznacza, że nie był to twój ostatni koncert w Tarnowie i jeszcze do nas wrócisz?

Mam nadzieję. (śmiech)

KS: Publiczność usłyszała o tobie trzy lata temu, kiedy pojawiłaś się w programie muzycznym The Voice of Poland. Bardzo zmieniło się twoje życie po programie?

Moje życie obróciło się o sto osiemdziesiąt stopni dopiero pół roku po nagraniu płyty, czyli jakieś półtora roku po programie. Sam program był oczywiście dużym krokiem. Dzięki niemu zaproponowano mi kontrakt. Z drugiej strony jak na to patrzę, to w życiu prywatnym nie odczuwam tego, że jestem bardziej rozpoznawalna. Chodzę na uczelnię, robię zakupy, nie muszę zakładać peruk. Znajomych mam nadal tych samych.

WW: Zaskoczyło cię coś, kiedy wkroczyłaś do tego muzycznego świata?

Ciężko powiedzieć, bo to narastało. Wydałam płytę i zaczynałam grać w bardzo małych klubach, w kameralnych warunkach. Z koncertu na koncert to wszystko pnie się w górę. Zaskoczeniem może dla mnie było to, że potrzeba dużo dobrych rąk do pracy i dużo dobrych życzliwych ludzi, aby to wypaliło. Muzyka muzyką, talent talentem, ale to z ludzi składa się ten cały muzyczny przemysł. Bardzo sobie chwalę to, że udało mi się zaskarbić takich chłopaków do mojego zespołu, którzy są profesjonalistami. Dużo się od nich uczę i z tego się bardzo cieszę.

WW: Występując na scenie spotykasz różnych artystów, także tych, których wcześniej podziwiałaś. Myślisz sobie czasem, czy to się naprawdę dzieje?

Tak, zdecydowanie. Mam tak, kiedy gramy na przykład na jednej scenie z zespołem Hey. Kasia Nowska i Natalia Nykiel na tej samej scenie. To takie trochę spełnienie marzeń. Momentem, kiedy dotarło do mnie, że się udało, że jestem na scenie, był Festiwal Muzyki Filmowej w Krakowie. Śpiewaliśmy wtedy piosenki z filmów Bonda, z całą orkiestrą, z dyrygentem. Ja śpiewałam piosenkę Cheryl Crow „Tomorrow never dies”. W tych piosenkach jest zawsze taki moment instrumentalny, taki „bridge”. Wtedy też słysząc na żywo te wszystkie smyki, pomyślałam, że to się naprawdę dzieje.

KS: Ostatnie tygodnie były dla ciebie bardzo pracowite. Występowałaś między innymi na Live Festival w Krakowie. Towarzyszyłaś też ekipie Męskiego Grania. Któryś z tych koncertów zapamiętałaś szczególnie?

Każdy z tych festiwali jest inny i wiążą się z nimi różne wspomnienia. Największym zaskoczeniem dla mnie był Live Festiwal. Graliśmy pierwszego dnia jako ostatni. Była już późna pora, wpół do pierwszej. Widownia albo już szła do domu, albo zostawała tylko na nasz koncert. Występowaliśmy w dosyć dużym namiocie. Pomyślałam sobie: dobra jak będzie pół namiotu to będzie sukces. Tymczasem okazało się, że namiot wypełnił się po brzegi. Publiczność została do samego końca, świetnie się bawiąc i śpiewając ze mną.

KS: Jakie plany ma Natalia Nykiel na najbliższe tygodnie?

Po raz drugi wraz z zespołem zagramy z Rysami taką naszą kolaborację i to w super miejscu, bo na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Będziemy też grać na urodzinach HBO i w Szczecinie na Festiwalu Młodych Talentów, gdzie funkcję dyrektora muzycznego pełni Kasia Nosowska. Nagraliśmy DVD koncertowe w Łodzi. Premiera będzie na jesieni. Kręcimy klip, który już niedługo się pojawi. Podobnie jak lato, jesień zapowiada się pracowicie, co nas oczywiście cieszy. 

Dziękujemy za rozmowę i już teraz zapraszamy ponownie do Tarnowa.